Kırık Güven – Sessiz Bir Evin Ardındaki Fırtına

Kırık Güven. Yağmur, evin çatısına ağır adımlarla düşüyordu. Her damla, geçmişte söylenmemiş bir söz gibi yankılanıyordu. O evde bir zamanlar kahkahalar vardı, şimdi sadece sessizlik.

Lauren pencereden dışarı bakarken, içindeki boşluğu tarif edecek kelime bulamıyordu. Güven — öyle kolay inşa edilen ama bir anda yerle bir olan bir köprüydü. Bir hatanın, bir yanlış seçimin ağırlığı altında nefes almak bile zordu.

Evde yankılanan sessizlik, aslında her şeyi anlatıyordu. Sözler gereksizdi. İnsan bazen bağırmadan da suçluluk duyar, bazen konuşmadan da özür diler. Kırık güven, hiçbir kelimenin onaramadığı bir yara gibiydi.

Günler geçti. Lauren kendini sorgulamayı bıraktı, anlamaya başladı. Kırılan şey sadece güven değildi; aynı zamanda geçmişin gölgesinde kaybolan sevgi de yitmişti.
Bir sabah, güneş doğarken derin bir nefes aldı. O evin duvarlarına sinmiş hatıralara dokundu. Acı hâlâ oradaydı, ama kalbinin bir köşesinde küçük bir umut ışığı yanıyordu.

İyileşmek, unutmak demek değildi. İyileşmek; artık aynı acıyı taşımadan hatırlayabilmekti. Lauren bunu öğrendi o gün.
Ve o an fark etti: güven, yeniden doğmayı seçenlerin cesaretidir.